Architekt bez formalnego wykształcenia. Twórca słynnego „less is more”, który wierzył, że „Bóg kryje się w detalu”. Dyrektor najsłynniejszej szkoły projektowania i twórca, który wspiął się na Olimp świata architektury. Dowiedz się więcej o mistrzu minimalizmu!
Kim był „ojciec duchowy” minimalizmu?
Niemiecki architekt Ludwig Mies van der Rohe urodził się w 1886 roku w zachodniej części Niemiec – w Akwizgranie. Był synem kamieniarza, dlatego jako dziecko dużo czasu spędzał z ojcem w jego warsztacie. W wieku 15 lat zaczął przyuczać się do zawodu murarza, a jako osiemnastolatek rozpoczął praktyki architektoniczne po to, by 4 lata później zacząć pracę w biurze projektowym Petera Behrensa i poznać dwóch wybitnych architektów XX wieku – Waltera Gropiusa i Le Corbusiera.
Polecamy artykuł o Le Corbusierze – najsłynniejszym architekcie XX wieku.
Deutscher Werkbund, czyli projektowanie humanistyczne
LMvdR należał do założonego w 1907 roku Deutscher Werkbund – niemieckiego stowarzyszenia twórców: architektów, inżynierów, projektantów i artystów związanych z architekturą. Celem Werkbundu było takie projektowanie otoczenia, by istniało ono i pracowało dla człowieka. Członkowie stowarzyszenia projektowali więc przedmioty codziennego użytku, wnętrza mieszkań, budynki użyteczności publicznej itp. Chcieli oni, by dobre projektowanie służyło zarówno odbudowie moralnej człowieka, jak i poprawie jakości masowo wytwarzanych produktów.
Więcej o historii designu i produkcji masowej przeczytasz w naszym artykule Jak to wszystko się zaczęło? Krótka historia designu [vol.1].
Deutscher Werkbund zaprezentowało swój architektoniczny styl w 1927 roku podczas wystawy, której ekspozycję stanowiło osiedle Weissenhof w Stuttgarcie, złożone z kilkunastu jedno- i wielorodzinnych domów modelowych. Wszystkie one zostały zaprojektowane zgodnie z duchem dojrzałego modernizmu – wyposażone zostały w szerokie, ogromne okna, płaskie dachy i gładkie elewacje.
„Bóg ukryty jest w detalach” – LMvdR
Mistrz minimalizmu dyrektorem Bauhausu
Ze względu na niesprzyjające postawy nazistów względem Werkbundu, w latach 20. XX wieku van der Rohe zaczął projektować meble (wraz z Lilly Reich). W latach 1930-32 obejmował stanowisko dyrektora Bauhausu (nominowany na to stanowisko został przez Waltera Gropiusa), jednak zarówno słynna szkoła projektowania, jak i Deutscher Werkbund zostały zamknięte przez nazistów w 1934 roku. W 1937 roku zawiedziony sytuacją polityczną swojego kraju LMvdR wyemigrował do Stanów Zjednoczonych, gdzie zmarł w 1969 roku.
Pomysł na wnętrze według van der Rohe
Ludwig Mies van der Rohe zasłynął z ordynowania stosowania w projektach architektonicznych stali i szkła, zapisał się też na kartach historii jako architekt hołdujący luksusowi, o czym świadczą na przykład projekty jego mebli, wykorzystujących najlepsze gatunki skór i nowoczesne, stalowe elementy.
„Mniej znaczy więcej” – LMvdR
Ludwig van der Rohe wierzył w tzw. przestrzeń uniwersalną, którą można dowolnie przekształcać, a to dzięki jej modułowości. Koncepcja ta uwalniała pomieszczenia wnętrza od sztywno przypisanych im przeznaczeń. Wolna przestrzeń możliwa miała być dzięki stosowaniu szkieletów ze stali, które jednocześnie podkreślać miały konstrukcję budynku. Jako autor słynnego już „less is more” („mniej znaczy więcej”) van der Rohe projektował przede wszystkim minimalistyczne bryły pozbawione ornamentów, za to wyposażone w liczne przeszklenia.
LMvdR i jego słynne projekty
Do najważniejszych prac Ludwiga Mies van der Rohe należą:
Pawilon Barcelona
zaprojektowany na wystawę światową w 1929 roku, charakteryzuje się oszczędnością formy połączoną z bogactwem naturalnym materiałów, które pełnią funkcję ornamentu. To jeden z najbardziej rozpoznawalnych budynków architektonicznych na świecie.
Nowa Galeria Narodowa w Berlinie
stanowi jedyny budynek projektu van der Rohe, który wzniesiony został w Niemczech po II wojnie światowej (1968). Budynek położony jest na planie kwadratu. To przykład realizacji wnętrza uniwersalnego, a także realizacja wykorzystująca postulowane przez architekta szkło.
Pawilon Crown Hall Chicago
to kampus uniwersytecki zaprojektowanay dla llnois Institute of Technology, który składa się z 22 modernistycznych budynków – prostopadłościanów z cegly, szkła i stali.
Luksusowa willa Tugendhatów
willa wybudowana została w latach 1929 – 1930 dla przemysłowca Fritza Tugendhata. Od frontu willa wydaje się być budynkiem jednopiętrowym, jednak od tyłu widać jej pełną okazałość trzech kondygnacji „spadających” na ogród.
Dom Pani Farnsworth
to przeszklony, podłużny pawilon ulokowany na palach sprawiających, że całość wydaje się niezwykle lekka. Realizacja koncepcji szklanego domu.
Seria mebli Barcelona
w skład serii wchodzą kultowy fotel pikowany, tapicerowany skórą, z dopełnieniem w formie podnóżka oraz leżanka Barcelona (zaprojektowana z myślą o mieszkaniu kawalera) i minimalistyczny, szklany stolik o tej samej nazwie.
Fotel S533
fotel z limitowanej serii 50 egzemplarzy, o oparciu i siedzisku wykonanych z byczej skóry.
Czy ten artykuł był przydatny?
Dziekujemy za opinie :)
Dlaczego ten artykuł nie był przydatny?
- Artykuł był za krótki
- W artykule było za mało zdjęć
- Artykuł nie wyczerpał tematu
- Z artykułu nie dowiedziałem/dowiedziałam się niczego nowego
