[Ikony designu] Philip Johnson – pierwszy laureat nagrody Pritzkera

W tej części cyklu [Ikony designu] staramy się przybliżyć postać Philipa Johnsona – dyrektora muzeum, krytyka i historyka sztuki, a w końcu także architekta. Sprawdź, dlaczego jego dzieła budzą nieustanny zachwyt!

Kim był Philip Johnson?

Philip Johnson urodził się w 1906 roku. Skończył on studia na wydziale filozofii na Harvardzie. Następnie stał się założycielem i dyrektorem Wydziału Architektury i Projektowania Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Nowym Jorku. Był to pierwszy wydział całkowicie poświęcony omawianiu architektury jako sztuki.
 

 

Wystawa, która stała się symbolem stylu międzynarodowego

W 1932 roku Johnson wraz z historykiem architektury Henrym-Russelem Hitchcockiem stworzyli termin stylu międzynarodowego. Termin powstał przez zorganizowaną przez nich wystawę o tym samym tytule. Johnson i Hitchcock zebrali na wystawie prawie 75 projektów architektów, pochodzących z różnych części świata. Wystawione projekty łączyła prostota i funkcjonalizm – dominowały płaskie dachy, duże okna, gładkie i pozbawione ornamentów ściany.

Styl międzynarodowy – czym się charakteryzuje?

Styl międzynarodowy był stosowany przez wielu europejskich twórców, takich jak Mies van der Rohe i Le Corbusier. Termin ten nawiązuje do zastosowania nowoczesnych materiałów (jak szkło, żelbeton i stal) i tworzenia budynków opartych na prostych, geometrycznych kształtach. Styl międzynarodowy zdominował miejskie trendy. Co więcej, wciąż wpływa on na współczesny design.
 

 

Kiedy Johnson został architektem?

Johnson mając 34 lata wrócił na studia, by móc studiować architekturę. W wieku 36 lat stworzył swój pierwszy projekt. Jako historyk sztuki posiadał ogromną wiedzę, którą przekładał na swoje prace. Przez to stał się jednym z najbardziej wpływowych architektów modernizmu, a następnie postmodernizmu.

Szklany dom – największy projekt Johnsona

Jest to modernistyczny dom mieszkalny mieszczący się w Connecticut w USA. Powstał on z ręki Johnsona w 1949 roku. Budynek ma kształt szklanego prostopadłościanu. Szklane elementy połączone są stalowymi ramami. Co ciekawe, wnętrza budynku nie rozdzielają żadne ściany – pojawia się jedynie wydzielona łazienka, znajdująca się w tubie wybudowanej z kamienia.
 

 
Natomiast wyposażenie domu bazuje na projektach Ludwiga Miesa van der Rohe – meble wykonane zostały z drewna orzechowego. Projektant żył w Szklanym Domu przez wiele lat wraz ze swoim partnerem życiowym i biznesowym – Davidem Whitneyem. Po ich śmierci budynek stał się własnością organizacji zajmującej się ochroną zabytków.
 

 

Postmodernistyczny przełom w twórczości architekta

W 1984 roku Johnson zaprojektował dla AT&T siedzibę w Nowym Jorku. Budynek Chippendale wywołał burzę w środowisku architektów i szybko stał się przykładem postmodernistycznego wzornictwa. Budynek pokryty jest szkłem i różowym granitem. Przydomek Chippendale pochodził od historycznych mebli producenta Thomasa Chippemdale’a, gdyż załamanie na koronie wieży budynku było łudząco podobne do charakterystycznej linii mebli. Na uwagę zasługuje również wnętrze budynku, w którym występują marmurowe podłogi, sufit ze złotymi skrzydłami, a także brązowe drzwi windy. Charakterystyczną cechą budynku jest również strzelista brama pełniąca funkcję wejścia głównego.
 

 

Kryształowa Katedra – czym jest imponująca budowla?

Pełni ona funkcję protestanckiego kościoła w Kalifornii. Do stworzenia dzieła użyto ponad 10000 niewielkich prostokątnych okien ze szkła. Budynek jest stworzony z dymnych szkieł, które zostały przymocowane przy użyciu silikonu. Katedra słynie również w największych na świecie organów stworzonych przez Virgila Voxa i Fratelli’a Ruffatti’ego.
 

 

Słowa uznania dla twórczości Philipa Johnsona

W 1979 roku Philip Johnson jako pierwszy otrzymał Nagrodę Pritzkera. Jest to nagroda, którą raz do roku przyznaje się architektom, którzy mieli wpływ na rozwój środowiska designerskiego.