Fornir w kuchni to wyjątkowo ciekawa – tańsza, ale wciąż bardzo atrakcyjna wizualnie i elegancka – alternatywa dla mebli z litego drewna. Poznajmy lepiej specyfikę, zalety i wady tego materiału.
Co to jest fornir?
Fornir to nic innego jak naturalna okleina, czyli niezwykle cienkie – od 0,01 mm do 8 mm – cięte płaty drewna, którymi pokrywa się powierzchnie frontów lub inne części skrzynki meblowej.
Innymi słowy: fornirowanie pozwala przykryć tańsze tworzywo droższym i tym samym zapewnić bardziej reprezentacyjny wygląd wyposażenia.
Fornirowanie ma ogromnie długą, bo sięgającą aż kilku tysięcy lat tradycję. Sztukę tę znano i stosowany już w starożytnym Egipcie i w starożytnej Grecji. W epoce wczesnego renesansu narodziła się szczególnie ozdobna technika wykorzystywania forniru, a więc intarsja. Około XVIII stulecia zdobyto już umiejętność operowania fornirem na dużych powierzchniach – prym wiodły tu Niderlandy, Francja i Niemcy. A w XIX wieku zaczęto wykorzystywać naturalne okładziny na skalę przemysłową – był to między innymi sposób na rozpowszechnienie w Europie twardych, egzotycznych gatunków drewna, jak mahoń czy orzech; takie rzemiosło upodobał sobie sam legendarny Thomasa Chippendale.
Jak robi się fornir?
Przygotowanie forniru to dość skomplikowany i czasochłonny proces. Możemy podzielić go na następujące etapy:
- Wstępna obróbka surowca – przycięcie kłód i dłużyc na odpowiednią długość.
- Uplastycznianie wyrzynków – proces gotowania w wodzie lub naparowywania.
- Suszenie – do wilgotności 15-18%, z pomocą suszarek taśmowych lub rolkowych.
- Skrawanie – płaskie (koronowe), obrotowe (na gigantycznej tokarce) lub szczelinowe.
- Łączenie liści forniru – w jeden z kilku wariantów, gdzie każdy zapewnia inny efekt wizualny: w deskę, książkowo, mix flader, pasiak, odwrócony lub mix.
- Nałożenie na mebel – przyklejenie pod prasą na materiał nośny, z reguły: płytę wiórową, MDF, ewentualnie sklejkę.
Jakie są rodzaje forniru?
Fornir możemy podzielić na kilka podstawowych odmian:
- Naturalny – z jednego gatunku drewna.
- Modyfikowany – z kilku gatunków drewna.
- Czeczotowaty – z drewna dotkniętego czeczotą: chorobą, dzięki której powstają charakterystyczne zgrubienia i niecodzienne wzory, jak spirale, sęki i plamy.
Kuchnia z fornirem. Zalety
- Zrównoważony rozwój – fornir to materiał naturalny, a technika pozwala na zrobienie z jednego kawałka drewna znacznie większej liczby frontów niż w przypadku drewna litego.
- Wszechstronność – fornir można wykorzystać w kuchniach urządzonych w najróżniejszych stylach. Materiałem da się łatwo manipulować; może występować w wielu, wzorach i kolorach, matowy, satynowy lub błyszczący – biały w kuchni skandynawskiej, dębowy w kuchni klasycznej/tradycyjnej, minimalistyczny we współczesnej… i tak dalej, i tak dalej.
- Estetyka – okleina prezentuję się pięknie i jest – tak jak lite drewno – niepowtarzalna; możecie mieć pewność, że nikt na świecie nie będzie miał dokładnie takiej samej kuchni, jak Wasza. Rozwiązanie szczególnie sprawdza się we wnętrzach z aneksem, gdzie cenne jest zaaranżowanie przestrzeni płynnie łączącej meble wypoczynkowe z kuchennymi.
- Trwałość – pod pewnymi względami fornir jest nawet trwalszy od litego drewna. Nie występują tu wewnętrzne naprężenia, które z czasem mogą wypaczyć front. Materiał dobrze radzi sobie z wilgotnością i zmianami temperatury.
- Regularność – można kochać naturalne drewno, ale pewną niepowtarzalność struktury sęków i słojów odbierać jako przeszkadzającą. Fornirowanie pozwala stworzyć bardziej uporządkowane wizualnie płaszczyzny.
- Podatność na zmiany w przyszłości – z fornirowanymi frontami można obchodzić się tak samo jak z drewnianymi i na przykład pomalować je, gdy opatrzy nam się dotychczasowy kolor.
Kuchnia z fornirem. Wady
- Cena – choć znacznie tańszy od litego drewna, fornir nadal pozostaje wykończeniem drogim, nieporównywalnym z okleinami syntetycznymi. Ceny tak urządzonej kuchni wahają się od około do 20 000 złotych do nawet 100 000 złotych w przypadku bardziej skomplikowanych projektów.
- Źle reaguje na gorące naczynia – przy dłuższym kontakcie z nagrzanym garnkiem mogą zostać na nim trwałe ślady. Na ten aspekt warto zwrócić uwagę zwłaszcza wtedy, gdy wykorzystacie fornir także jako okładzinę ścienną w pasie między blatem a górnym rzędem szafek (backsplash).
- Może się odparzyć – ekspozycja na dużą ilość wody i długotrwałą wysoką temperaturę może spowodować „odłażenie” okleiny.
- Zróżnicowana odporność – fornir będzie tak trwały, jak gatunek drewna, z którego go wykonano. Twarde odmiany (dębowy, bukowy, jesionowy) będą narażone na zadrapania i inne uszkodzenia znacznie mniej niż odmiany miękkie (brzozowy, olchowy itp.).
Fornir w kuchni. Jak go czyścić i pielęgnować?
Fornirowane fronty są łatwie w utrzymaniu czystości. Do codziennych zabiegów wystarczy wilgotna ściereczka. Unikajcie agresywnych środków chemicznych, a plamy z tłuszczu, soku i wina usuwajcie natychmiast po powstaniu, aby nie uszkodziły powierzchni. By zachować oryginalny blask i dodatkowo zabezpieczyć szafki, raz na jakiś czas wetrzyjcie we fronty odpowiedni środek do ochrony drewna.
Przydatna bibliografia:
https://www.nakedkitchens.com/blog/kitchen-cabinets-what-is-a-wood-veneer
Czy ten artykuł był przydatny?
Dziekujemy za opinie :)
Dlaczego ten artykuł nie był przydatny?
- Artykuł był za krótki
- W artykule było za mało zdjęć
- Artykuł nie wyczerpał tematu
- Z artykułu nie dowiedziałem/dowiedziałam się niczego nowego
