Remont łazienki w starym bloku. 6 problemów, z którymi przyjdzie Wam się zmierzyć 

Remont łazienki w starym bloku (czyli z lat 60/70.) to spore wyzwanie tak dla inwestora, jaki architekta i wykonawcy-instalatora. Zobaczcie, na jakie trudności najprawdopodobniej natraficie po drodze. 

Remont łazienki w starym bloku. 6 przeszkód, które trzeba pokonać 

1. Bardzo mała powierzchnia 

Na początek rzeczy oczywista i od razu rzucająca się w oczy. Łazienki w starych blokach zazwyczaj mają nie więcej niż 4 metry kwadratowe. Najczęściej są na planie zbliżonym do kwadratu, ale wąskie prostokąty również nie należą do rzadkości. Stworzenie wygodnego układu funkcjonalno-użytkowego i estetycznej aranżacji przy tak ograniczonych wymiarach nie jest łatwe, ale nie jest też niemożliwe. Na pewno warto w tym celu skorzystać z pomocy profesjonalnego architekta lub projektantka wnętrz. 

Łazienka w starym bloku. Typowe układy funkcjonalno-użytkowe dla pomieszczeń o różnych proporcjach. 

Szczegółowe porady na temat urządzania małej łazienki zawarliśmy w tym artykule. Tutaj wspomnijmy więc tylko, że:

• Kluczową rolę odegra sięgnięcie po wyposażenie w dopasowanych do możliwości wnętrza wymiarach. Tak aby – na tyle, na ile będzie to wykonalne – zachować odpowiednie odstępy między poszczególnymi elementami i zapewnić sobie niezbędne miejsce do wykonywania codziennych czynności.  
• Najlepszym rozwiązaniem dla bardzo małych łazienek z reguły jest podwieszenie toalety i umywalki na ścianie. Uzyskana w ten sposób oszczędność miejsca to od 15 do 25 centymetrów mniej „wychodząca” w głąb pomieszczania armatura. Niby niewiele, ale różnicę może to przynieść znaczącą. Odsłonięcie większej części podłogi sprawia też, że łazienka wydaje się optycznie przestronniejsza, a utrzymywanie wnętrza w czystości staje się łatwiejsze. 
• Podobne benefity praktyczne i estetyczne przynosi zbudowanie prysznica bez brodzika. 

2. Konieczność przeprowadzenia gruntownych prac 

Łazienka w starym bloku, która nie była wcześniej remontowana, będzie wymagała totalnego wyburzenia. Niemal na pewno nie da się jej powierzchownie odnowić czy odświeżyć. Płytki sprzed kilkudziesięciu lat prawdopodobnie „wiszą w powietrzu” i wystarczy lekkie puknięcie, by posypały się na podłogę. Przed położeniem nowych okładzin ściennych i podłogowych, trzeba ja więc skuć wraz z zaprawą. Zawilgoconą farbę trzeba zeskrobać, zużytą armaturę zdemontować. 

3. Przebudowa instalacji wodno-kanalizacyjnej i elektrycznej

Wchodząc do nigdy niemodernizowanej łazienki w starym bloku, najpewniej natychmiast rzuci Wam się w oczy duża żeliwna wanna i… brak umywalki. Niewykluczone też, że w ogóle nie przewidziano tu miejsca na pralkę. By zainstalować w łazience osobną umywalkę i prysznic oraz pralkę, musicie od nowa rozprowadzić instalację wodno-kanalizacyjną. 

Nie lepiej wygląda sprawa z instalacją elektryczną. Gniazdek bez wątpienia jest za mało, a wszystko bazuje na przewodach aluminiowych, a nie miedzianych. 

4. Stary syfon wannowy 

Wstawienie prysznica w miejsce starej żeliwnej wanny bardzo rzadko można zrobić ot tak. Niestety problemem jest tutaj wiekowy syfon wannowy – kawałek rury w kształcie podkowy, która znajduje się w pustaku stropowymi i której korek zdobi sufit łazienki sąsiada z dołu (lub piwnicy, jeśli wybraliście mieszkanie na parterze). Zostawienie tego elementu i zainstalowanie wyżej nowoczesnego syfonu od prysznica spowoduje efekt tzw. „podwójnego zasyfonowania”. W praktyce oznacza to tyle, że woda nie będzie prawidłowo spływała – pęcherz powietrza zaczynie wypychać ją do góry, co prędzej czy później zaowocuje zbieraniem się wody pod brodzikiem i zalaniem łazienki oraz mieszkania poniżej. Najlepiej jest stary syfon wannowy wykuć, chociaż wiąże się to z częściowym zaangażowaniem we własny remont sąsiadów oraz ryzykiem pęknięcia kielicha żeliwnej rury. Niektórzy fachowcy obchodzą ten problem w ten sposób, że przebijają część nowego syfonu prysznicowego, tak że właściwie przestaje on być syfonem, a pełni jedynie rolę wykończeniową – jest to jednak bardzo prowizoryczny i niepolecany zabieg. 

5. Krzywe ściany 

Znalezienie w łazience w starym bloku takiej ściany, że po przyłożeniu do niej poziomicy zobaczymy pion, to prawdziwa sztuka. Przed położeniem nowych okładzin krzywe ściany koniecznie trzeba wyrównać. Remontujący najczęściej robią to przy pomocy najszybszego i najwygodniejszej dla siebie rozwiązania, czyli przez położenie płyt kartonowo-gipsowych. Aby zminimalizować starty powierzchni i zmniejszyć ryzyko powstawania szczelin, w których gromadzi się wilgoć, stosuje się tutaj także masę szpachlową. 

6. Ściany działowe z suporeksu 

Ściany działowe w łazience w starym bloku najczęściej wykonane są z suporeksu, czyli betonu komórkowego. Sama technologia jest bardzo dobra i z powodzeniem stosuję się ją do dziś, także do budowy ścian zewnętrznych. Rzecz w tym, że dawniej do produkcji betonu komórkowego – ze względu na oszczędności lub brak materiałów – nie stosowano, jak teraz, cementu, ale pył z elektrociepłowni. Oddzielające łazienkę od innym pomieszczeń w mieszkaniu ściany są więc kruche i mało stabilne. Po pierwsze, żłobiąc bruzdy pod nowe instalce, trzeba bardzo uważać, by nie przebić się na wylot do sąsiedniego pokoju. Po drugie, wsparcie konstrukcji stanowi tutaj bezpośrednio ościeżnica drzwi łazienkowych. Jeżeli planujecie wymianę drzwi (a zakładamy, że planujecie) i wykucie starej ościeżnicy, istnieje spore prawdopodobieństwo, że nadproże posypie się razem z nią. Remont łazienki w starym bloku zwykle wymaga więc lekkich prac murarskich. 

Remont łazienki w starym bloku rodzi wiele przeciwności. Ale doświadczeni, rzetelni fachowy powinni sobie z nimi poradzić. Wierzymy, że niezależnie od napotkanych problemów uda Wam się stworzyć piękną i funkcjonalną łazienkę.

Głowa do góry i do dzieła!